Mężczyzna to ten, który wziął odpowiedzialność za siebie. To raz. A dwa – to ten, który przyjął odpowiedzialność za innych. Tyle.
To nie kwestia narządów płciowych, pieniędzy, władzy, zarost czy szerokości ramion.
Choć, bez wątpienia, wzmacniać się fizycznie jest wskazane. Sednem życia mężczyzny jest jednak to, na ile wziął odpowiedzialność za siebie i innych. Dopiero wtedy on odnajdzie siebie i stanie się szczęśliwy. To może się przejawiać w różnych formach, ale to jest sedno.
Mężczyzna to odpowiedzialność.
Mężczyzna to ten, kto potrafi jednocześnie być twardym jak uderzenie pioruna i delikatnym, jak płatek róży. Ci, którzy miotają się między tymi dwoma skrajnościami – to nie mężczyźni, to albo słabe i bezradne dzieci albo zarozumiali nastolatkowie. Nieważne, ile mają lat. Ważne, jak się zachowują.
Mężczyzna to ten, który chroni i troszczy się o tych, którzy tego potrzebują: dzieci, kobiety, starcy, inwalidzi, zwierzęta, intelektualiści i duchowni.
Organizować dla nich spokój i szczęście – to obowiązek mężczyzn. To obowiązek nie tylko państwa, każdy mężczyzna powinien to robić w zgodzie ze swoimi możliwościami, w swoim miejscu.
Mężczyzna to też ten, który może ochronić swoich bliskich od samego siebie. Od swojego gniewu, pożądania, skąpstwa, zarozumiałości i chamstwa. Ochrońcie bliskich przed samymi sobą! Nie żyjcie wg zasady: Nie dam cię skrzywdzić, skrzywdzę cię sam.
I na koniec mężczyzna to ten, który zna wyższy, duchowy sens życia i nie tylko o nim mówi, ale sam żyje tymi wyższymi zasadami i pokazuje drogę tym, kto jest gotowy przejść ją razem z nim.
Dlatego jeśli jest mężczyzną, ważne będzie dla niego pozostawić nie tylko materialną, ale i duchową spuściznę.
Spuściznę, która jest jego życiem i jego własnym przykładem: moralności, uczciwości, życia zgodnego z zasadami, życia w trosce o ludzi, życia poświęconego służeniu Bogu i w imię Boga, inspirując w ten sposób przyszłe pokolenia.
To jest mężczyzna.
Z książki Pawła Cymbalenko „Formuła szczęścia”. Tłum. Anna Ewa Wrzesińska, www.mocrodu.pl
